|
|
|
|
|
Se
me pedisen que definise a sociedade na que vivimos
cunha frase, eu diría algo así: a nosa sociedade
é aquela na que a palabra emprendedor
ten connotación positiva.
A
min os emprendedores arrepíanme. Cando se me achega
algún, eu auyéntome.
A miña experiencia é que un emprendedor sempre a
emprende contra algo: contra o litoral, a
ladrillazos; contra a biodiversidade dunha lagoa,
desecándoa (saneándoa diría un deles); contra a
riqueza dunha fraga, roturándoa e preparándoa para
un monocultivo (preferentemente transxénico ou ladrixénico);contra unha poboación, bombardeándoa; contra a
legalidade, dobregando vontades a golpe de talón. |
|
Todo,
para satisfacer a súa pulsión de acción. Para ocultar
a súa aversión á reflexión. E sempre, para acadar
algunha forma de dominio. Así que o título é un
sarcasmo.
A
obra que lles presentamos trata de emprendedores no
senso que eu os entendo; ou sexa que trata do
funcionamento mesmo da nosa sociedade. Naturalmente que
os emprendedores baten con moitas contradicións e pasan
os seus apuros; iso proporciona un gran xogo dramático,
fai a obra apaixonante. Pero non se enganen: gañan os
que gañan sempre. Iso o teatro non o resolve; só o
mostra. Pero aínda así, polo menos para os cómicos,
cada representación é unha sorte de unción que alivia
as feridas que nos infrinxen ... os emprendedores. Que
diso lles sirva tamén a vostedes.
Empregamos
como base da historia o texto de Roberto Vidal Bolaño A
Ópera de a patacón que ten os seus predecesores na
Ópera dos catro
cartos e a Novela
dos catro cartos de Bertold Brech e antes na Ópera
do mendigo de John Gay, estreada en Londres en 1728.
E como axuda inestimable para facilitar a narración,
pezas das que compuxo Kurt Weill para a obra de Brech
interpretadas en directo.
Xosé
Paraños Pardo
|
|
|
|
Altos
funcionarios corruptos da Coroa Británica preparan o
roubo de parte das mercadorías que o goberno da Súa
Maxestade vai enviar para avituallar tropas que
combaten nunha guerra colonial. Precisan incluír no
negocio un home
de palla que se encargue de almacenar e dar saída
ao roubado. Este é Mackie, O
Navallas, individuo de mala catadura con certo
ascendente nos baixos fondos do porto. A súa vida
licenciosa e de conquistador de pouca monta está a
piques de levar ao traste o lucrativo negocio. Pero a
sucia lóxica do diñeiro acaba por se impoñer e os
cartos acaban por transformar ao perdulario e
indecente Mackie no señor Becquet, home de negocios,
influente, próspero e honorable.
|
|
Narradora |
Begoña
Míguez |
Jhon
Jeremias Peachum |
Nieves
Costas |
Celia
Peachum |
Marga
Cachaza |
Polly |
Aida
Costas |
Tigre
Brown |
Antonio
Álvarez |
Señorita
Blake |
Vanesa
Estévez |
Pendanga |
Vella
|
Señor
Cox |
Raimundo
Viejo |
Mackie
O Navallas |
Juan
Montenegro |
Redactora
do Espello |
Luz
López |
Mary
Tayler |
Outra
vella |
Sally |
Lara
Martínez |
George
Franhovery Junior |
Xosé
Souto |
Doutor
Neil |
Paralítico |
Manolo
Dapena |
Jenny
a dos
lupanares |
Noa
Carrera |
|
|
Músicos |
Sergio
Álvarez |
Batería,
Voz |
Fernando Abreu |
Clarinetes |
Mauricio Vicente |
Piano |
David
Santos |
Baixo |
|
|
Ficha
Artística |
Vestiario |
Beatriz
Núñez |
Construción
de decorados e utilería |
Fotografía |
Antonio
Álvarez |
Iluminación |
Antonio
Álvarez
Xosé Paraños |
Escenografía
e Dirección |
Xosé
Paraños |
|
|
|
|